“Ben insanların tümünün yaralı ve hasta olduğuna inanıyorum. Sanatımın kaynağı da bu her insanda gördüğüm zavallılıkla, derinlikle ilgilidir.” diyor Leyla Erbil.
Gördüğü bu zavallı derinlikler ve sahiplerini uzaktan seyretmesi, edebi anlamda zenginleştirir Leyla Erbil'i. O zenginleştikçe Ahmed Arif derinleşir ve biz zenginleşiriz. Hazinemizi birbirinden güzel şiirlerle doldururuz.
MaviyeMaviye çalar gözlerin
Yangın mavisineRüzgarda asi,Körsem,Senden gayrısına yoksam,Bozuksam,Can benim, düş benimEllere nesi?Hadi gel,Ay karanlık...
İtten aç,
Yılandan çıplak,Vurgun ve bela,Gelip durmuşsam kapınaVar mı ki doymazlığım?İlle de illeSevmelerim,Sevmelerim gibisi?Oturmuş yazıcılarFermanım yazarN'olur gel,Ay karanlık...
Dört yanım puşt zulası,
Dost yüzlü,Dost gülücüklüCıgaramdan yanar,Alnım öperler,Suskun, hayın, çıyansı,Dört yanım puşt zulası,Dönerim dönerim çıkmaz.En leylim gecede ölesim tutmuş,Etme gel,Ay karanlık...